Nieuws

Max Schulz: dit geeft vertrouwen voor wat komt 

Bloedstollend, zenuwslopend, een nagelbijter, een adembenemende thriller, … De topper tegen leider Achel was pure reclame voor het volleybal. Met een 4-9-achterstand in de tiebreak leek Lindemans Aalst op zijn eerste thuisnederlaag af te steven, maar de Ajuinen zorgden nog voor een onwaarschijnlijke ommekeer (25-16, 23-25, 26-24, 20-25 en 19-17).  

Bijna duizend fans kwamen zaterdagavond naar Schotte afgezakt voor de clash tegen de verrassende koploper Achel. Ruim 300 van hen genoten voor de wedstrijd van een alweer geslaagde Dinner on court. De sfeer zat er meteen in en spelverdeler Lucas Lorente betrok al zijn ploegmaats. Ook middenmannen Hiago Crins (4 op 5) en Mikhel Varblane (2 op 2) kwamen vlot tot scoren. Met Alvaro Gimeno aan de opslag sloeg Aalst de beslissende kloof (17-11) die het niet meer uit handen gaf. In set 2 gingen de bezoekers een stuk beter serveren. Vooral Dion Verweij maakte brokken van achter de opslaglijn (11-14). Met een killblock en een rake smash bracht Lorente de stand weer in evenwicht 19-19). Bij een 22-23-stand vroeg ref Koen Luts een videochallenge om te bepalen of de bal na een Aalsters driemansblok op de smash van opposite Jippe Schroeven binnen of buiten was beland. De beelden gaven geen duidelijk uitsluitsel, maar Luts gaf het voordeel aan de bezoekers die de set binnenhaalden (23-25). Set 3 kende een spannend verloop. Beide jonge teams gingen er voluit tegenaan. Met twee opeenvolgende punten zorgde Berre Peters voor de eerste afscheiding (18-15). Toen de ingevallen Nezar Harouk even later uitpakte met een ace, leek het pleit beslist (20-16). Achel gaf echter niet op en kwam op gelijke hoogte (23-23). De leider leek zelfs op voorsprong te gaan komen, maar de videochallenge bracht tot grote opluchting van het thuispubliek een netfout aan het licht. Schroeven smashte out en de derde set ging naar de thuisploeg (26-24). 

Het had de Ajuinen duidelijk energie gekost. In de vierde set (20-25) en het begin van de tiebreak beten de thuisspelers geregeld hun tanden stuk op het bezoekend blok. Achel liet in totaal 18 blocks noteren tegenover 5 aan Aalsterse kant. Met het vijfde killblock op zeven punten zorgde bezoeker Verweij in de vijfde set voor een 2-7-voorsprong voor Achel. Het kalf leek verdronken en coach Depestele wisselde setter Lorente voor Robbe Ponseele. Bij een 8-12-stand had Achel de zege voor het grijpen, maar Timo Lohmus (op het einde van set 4 ingevallen voor Berre Peters) serveerde van 8-12 naar 11-12. Bij 12-14 kreeg Achel de eerste van in totaal vier matchballen. Aalst overleefde en Lohmus zorgde met twee rake aanvallen voor de totale ommekeer (19-17!). De ontlading bij spelers en thuispubliek was enorm en het begin van een Aalsters feestje… 

Bij Achel wisten ze na afloop van het spektakelstuk niet goed wat er zopas gebeurd was. De verweesde Limburgse blikken stonden in schril contrast met de uitbundigheid van de thuisspelers die samen met het thuispubliek de onwaarschijnlijke winst vierden. We spraken met Max Schulz. De 22-jarige hoekspeler was met 21 punten Star of the game. 

Max: We hadden na onze wedstrijd tegen Pafiakos Pafos goed getraind en ik voelde dat de zege tegen Achel erin zat. Met hun gestalte en goede positionering maakte Achel het ons moeilijk met hun blok, maar we slaagden er toch in om geregeld te scoren. Het werd een wedstrijd met ups en downs. Zowel Achel als wij hebben een jong team en hebben nog te weinig constante in hun spel. Als wij ons niveau zouden kunnen aanhouden, was het 3-0 geworden. Nu werd het een spannend duel waarin we gelukkig aan het langste eind trokken. 

Bij een 4-9-stand in de tiebreak zag het er nochtans heel slecht uit. Wat dacht je toen? 

Max: Iedereen was aangeslagen en de hoofdjes gingen naar beneden. In volleybal kan het echter snel veranderen. Daarom moet je er altijd in blijven geloven. We zijn blijven vechten en slaagden erin om de situatie om te keren. Misschien met een beetje geluk, maar we zijn er als team toch in geslaagd om de winst alsnog binnen te halen. Op Lou Kindt na kwam iedereen in actie. Ik ben tevreden met mijn persoonlijke prestatie, maar vooral met de manier waarop we als team hebben gevochten. Deze winst moet ons vertrouwen geven voor wat komt. 

Door de nipte zege blijven jullie voor eigen publiek ongeslagen. 

Max: Is dat zo? Ah ja, je hebt gelijk: we verloren enkel op verplaatsing in Roeselare (0-3) en in de tiebreak tegen Maaseik. Ik denk niet dat we een typische thuis- of uitploeg zijn. Onze supporters zijn trouwens ook op verplaatsing steeds op post. Natuurlijk kan ik niet ontkennen dat de steun van de thuisfans ons geholpen heeft om de zege tegen Achel uit de brand te slepen. 

Met hoekspeler Felix Baumann en spelverdeler Mario Schmidgall stonden er aan de overkant twee landgenoten van Schulz tussen de lijnen. 

Max: Baumann ken ik niet zo goed, maar Mario wel. We waren gedurende twee seizoenen ploegmaats bij Netzhoppers. We deelden in die periode samen een appartement.  

Alvorens zich te onderwerpen aan een controle van het Anti Doping Agentschap, blikte Schulz nog even vooruit op de wedstrijd van vrijdag tegen Roeselare. 

Max: In deze heenmatch van de halve finales van de beker is alles mogelijk. Het zal niet gemakkelijk worden. Roeselare heeft een heel sterk team dat in de Champions League Italiaanse topteams het vuur aan de schenen legt. Als we goed spelen en we ons niveau een ganse wedstrijd kunnen aanhouden, zijn er misschien wel mogelijkheden. We gaan er alles aan doen om een goed resultaat neer te zetten. De zege tegen Achel moet ons alvast vertrouwen geven. 

Aalst: Lorente 4, Peters 10, Crins 11, Gimeno 16, Schulz 21 en Varblane 8. Libero?: Dufraing/Verwimp. Kwamen in: Lohmus 5, Harrouk 1, Ponseele en Brozak. 

Achel: Schmidgall 4, Dalli Cardillo 6, Bak 13, Schroeven 20, Drahonovsky 12 en Verweij 16. Libero: Pruszowski. Kwamen in: Baumann 9, Van Loon, Campforts, Fransen en Van Hooghten. 

Star of the game: Max Schulz. 

Tekst: Dominic Beckx.